Қоғамдық бақылау формалары қаншалықты тиімді – сарапшы пікірі

«Көпшіліктің қоғамдық бақылаудың шегі болуы керек деген пікірмен келіскені қуантады. Біз бірнеше мифтермен күресіп келеміз. Бізде қоғамдық бақылау жоқ деген алғашқы миф үшін заң қабылдау керек. Іс жүзінде қоғамдық бақылау бар, оның көптеген формалары бар. Бұл заңның міндеттерінің бірі – заң шығарушы және мемлекеттік саясат деңгейінде оның бар екенін түсіну және тізімдеу. Екінші миф – тек Ақпарат және қоғамдық даму министрлігінде тіркелген, институтцияланған азаматтық қоғам ғана ұсынылады. Көк жайлау мысалынан азаматтық қоғам өкілдерінің бейресми, құрылым болмай-ақ, жұмыла кеткенін көріп отырмыз. Соның ішінде әлеуметтік желілер арқылы азаматтық белсенділік танытып, мемлекеттік саясатқа ықпал ету керек», - дейді Рақым Ошақбаев.

Оның айтуынша, заңнаманы дамыту қоғамдық бақылаудың қолданыстағы формаларын тиімдірек етуге бағытталуы тиіс. Мысал ретінде орталық мемлекеттік органдар жанындағы аккредиттелген, біріккен кәсіпкерлік субъектілері қатысатын нормативтік-құқықтық актілер жобаларының сараптамасын келтіруге болады.

«Қоғамдық кеңестер қызметінің тиімділігі заң шығарушы ұсынған әлеуеттен өте кейін қалып отыр. Қоғамдық кеңестердің тәуелсіздігі мен олардың өкілеттіктері кеңейтілетін түзетулердің екінші пакетінде олардың толық пайдаланылмағанын көріп отырмыз. Төртіншіден, қоғамдық бақылаудың алуан түрлі формалары жалпы мемлекеттік бақылауды, қадағалауды алмастыра ма? Мұнда көпшілігінде мемлекеттік саяси және қоғамдық пішін бөлінеді. Ал шын мәнінде, саяси жүйелер мен институттар қоғам мүдделерін білдіретін тәсіл болып табылады. Біз оларға бақылау-қадағалау функцияларын береміз. Іс жүзінде бақылау қоғам мүдделері үшін жасалады. Егер қазіргі мемлекеттік бақылау, қадағалау тиімсіз болса, бұл тетіктерді қайталаудан гөрі түзетіп, бір-біріне жалғау қажет», - деп қорытындылады Рақым Ошақбаев.