سۇڭعىلا تۋعان سۇلتانىم

ءبىر ءۇمىت، ءبىر ۇمىتكە جالعانباعان.

كەنجە حان ايىرىلىپ التىن باستان،

كەمەسى تاسقا ءتيىپ قايرانداعان.

بابامنىڭ باسى قالعان دالاسىنا،

ارامنىڭ بالاسى كەپ سايرانداعان.

عاسىر اتتاپ تۋاتىن ەر نۇرسۇلتان،

اقىلىڭا جان بارما تاڭقالماعان.

توز-توز بولعان ەلىڭنىڭ باسىن قوسىپ،

بيىگىنە شىعاردىڭ ارمانداعان.

قالىقتاپ ءۇش قوڭىردىڭ دالاسىنان،

قولداۋ تاپتىڭ الاشتىڭ بالاسىنان.

كيەلى بايتەرەكتەي بوي كوتەردىڭ،

دامىعان ەلۋ ەلدىڭ اراسىنان.

ادامنىڭ ءبارىن ءسۇيدىڭ باۋىرىم دەپ،

قاراشا ۇيگە بۇرىلدىڭ اۋىلىم دەپ.

استانا ءسىزدىڭ اسقاق تۇلعا بولسا،

ءار ءسوزىڭ قالدى ەستە تاعىلىم بوپ .

كوبىن شاڭعا بوكتىرىپ زوڭگىلەستىڭ،

الەمدى اقىلىڭمەن ەلجىرەتتىڭ،

جاۋ جاعادان العاندا ءبور ەتەكتەن،

ادىلەتتىڭ اق تۋىن جەلبىرەتتىڭ.

ەلىڭە ءدال وتىز جىل كورىك بەردىڭ،

باياندى تىنىشتىق پەن ەرىك بەردىڭ.

جانى سۇلۋ سۇڭعىلا سۇلتانىماي،

ورىنىڭدى شاكىرتىڭە سەنىپ بەردىڭ.

ءداۋىردىڭ بيىگىندە دارا ءجۇردىڭ،

ءانىڭدى اسقاقتاتىپ سالا ءجۇردىڭ.

وردا بۇزار وتىزعا ەلىڭ كەلدى،

قاراماعىنا ىلىنبەي قاراقۇلدىڭ.

ءتۇتىنى ماڭگى ءتۇزۋ ۇشا بەرەر،

وزىندەي اقساقالى بار اۋىلدىڭ.

عالىم ۇلكەنباي ۇلى